Wakacje na Karaibach

Ludmiła

Zamyśliła się, a potem uśmiechnęła lekko.
- No chyba za nas, prawda? I za to żebyśmy byli razem już zawsze - odparła łagodnie, a potem stuknęła swoim kieliszkiem o jego i upiła łyk szampana. Poczuła w ustach ostre pieczenie i chłód płynu, jednak było to na swój sposób przyjemne.

Ludmiła

Dziewczyna uśmiechnęła się, odstawiając także kieliszek, a potem odwzajemniła pocałunek, kładąc dłoń na jego torsie i głaszcząc go lekko przez materiał koszulki. Kiedy się od siebie oderwali zaśmiała się cichutko.
- Ja ciebie też bardzo kocham - mruknęła wesoło, obejmując go w pasie. Położyła mu głowę na torsie i słuchała bicia jego serca.

Ludmiła

Blondynka zamyśliła, a potem podniosła głowę i uśmiechnęła się delikatnie.
- Cieszyć się twoją bliskością - odparła cicho nieco rozbawiona, a potem wzięła kieliszek i dokończyła go, a potem przyciągnęła go bliżej siebie. Ucałowała jego policzki, a potem wpiła się powoli, ale namiętnie w jego wargi. Smakował troszkę alkoholem, ale jej to nie przeszkadzało.

Ludmiła

Odetchnęła głęboko i przymknęła powieki, przygryzając delikatnie wargi. To naprawdę potrafiło być bardzo, bardzo przyjemne, kiedy robiła to osoba, którą się kochało, a nie obcy facet. Odetchnęła i uśmiechnęła się lekko, głaszcząc go po włosach, a potem przejechała dłońmi po ramionach i barkach, a potem torsie i brzuchu.

Ludmiła

Ludmiła zamrugała parę razy nieco zaskoczona, a potem odetchnęła głęboko. Pogłaskała go lekko po włosach i wplotła w nie delikatnie włosy. Potem jednak odsunęła go lekko od siebie zarumieniona. Troszkę ją to krępowało, nawet bardziej niż to jak Alex ją całował. Własnie powinno być na odwrót, ale nie było, nie wiedziała czemu.

Ludmiła

Dziewczyna milczała chwilę, a potem pogłaskała go lekko po policzkach.
- Ja... Sama nie wiem. Po prostu... Czuję się troszkę... Zawstydzona. Sama nie wiem czemu. No bo... Chciałabym kontynuować, tylko też... Troszkę się boję - przyznała cicho, przejeżdżając powoli dłońmi po jego klatce piersiowej. Była jedna rzecz, o której nigdy nie powiedziała Federico i troszkę się bała mu to powiedzieć.

Ludmiła

Dziewczyna westchnęła i przygryzła wargi, a potem przytuliła się do niego i zamknęła oczy. Chwile musiała milczeć żeby się zebrać w sobie.
- No bo... Ja... Jak byłam mała to mój ojciec, on... - urwała i pokręciła głową. Nie mogła tego powiedzieć, nie umiała. Tyle lat minęło, niby nie bała się facetów, ale już w tych bliższych kontaktach zawsze uciekała. Tylko raz komuś zaufała na tyle mocno żeby iść z nim do łóżka, ale skończyło się na tym, że potem z nią zerwał, co jeszcze bardziej ją zraziło.